سی و یک شب

آنهایی که آقای بهجت را می شناسند، می دانند که ایشان جزو آن دسته از علمایی بودند که از آنها تعبیر به اهل احتیاط می شود.یعنی در مورد امور بسیار احتیاط می کردند و خیلی رک و صریح و علنی اظهار نظر نمی کردند.حتی در موردی که کسی پیشان می آمد و از ایشان راهکار سیر و سلوک می خواست هم می فرمودند انجام واجبات و ترک محرمات.
متاسفانه این روزها از سوی طیف خاصی و احیانا با اهداف خاص ،‌خاطراتی از آقای بهجت نقل می شود که برخی شان جای شک و شبهه دارد و آنهایی هم که موثق است،‌معلوم نیست برای چه نقل می شود؟(البته گویا معلوم است)و شایبه خرج کردن از ایشان و اعتبارشان را دارد.
حال اینکه اگر ایشان خودشان صلاح می دانستند که می آمدند خواب ها و رویاهایشان را عمومی می گفتند که قطعا بهتر است از گفتن افرادی خاص و در شرایط خاص تر.
اول آقای مصباح گفته اند که مشوق اصلی ام در پرداختن به مسایل سیاسی آقای بهجت بودند؛ که ذهن را می برد به اینکه خواستند به بقیه بفهمانند که من هر چه می کنم مورد تایید آقاست!
بعد هم آقای صدیقی از منابع موثق خوابی نقل کرده که ایشان در آن از بلند شدن امام زمان(جانم فداش) جلوی آقای خامنه ای گفته اند!
بعد هم کلی از دفاع ایشان و نظر مساعدشان نسبت به ولایت فقیه گفته اند.
آقای آقاتهرانی هم به همین منوال.
در صورتی که با کمی جستجو و پرس و جو از نزدیکان و امینان ایشان می شود فهمید که نظر آقای بهجت با آنچه می خواهند به اسم ایشان به مردم بگویند ،‌چه مقدار یکی است.
امیدوارم این اقایان که تقریبا همه شان ادعای اخلاقشان می شود،‌کمی ،‌فقط کمی رعایت اخلاق را بکنند و این گونه بی محابا و بدون تامل از آقای بهجت خرج نفرمایند.
بعدنوشت: مطلب قبلی هم که ناقصه را وقتی که زمان لازم داشتم کامل می کنم.